Reisdag 1, van Romagne naar Lomazzo

Om 9.10 uur vertrokken we uit Romagne-sous-Montfaucon. Uitgezwaaid door de kinderen kon ons avontuur beginnen. We hadden besloten om tot aan de Zwitserse grens de toeristische route te nemen en daarna ons te laten leiden door de navigatie. 

Omdat we bekend zijn met de franse bewegwijzering hadden we wel de navigatie aangezet voor de zekerheid. Want een alternatieve route is niet erg maar moet wel een beetje de goede kant opgaan. 

Het eerste uur ging prima. Tot 3x toe riep de navigatie dat ie een betere of snellere route wist maar we tikten gewoon op nee en gingen door. Het weer was prima (rond de 20° en bewolkt), de omgeving prachtig en de sfeer zat er goed in. We zongen mee met de muziek en moesten lachen om grappige dingen die we zagen. Noem het een moment van onoplettendheid dat we melding van de navigatie niet hoorde en er ook geen bord stond. De navigatie nam het over en we gingen alternatief. En ik moet eerlijk zeggen dat we ook nu plekjes gezien hebben die we nooit zelf bedacht zouden hebben. 

Na een poosje kwamen we weer plaatsen tegen die we wel bedacht hadden en hebben we onze route weer opgepakt. Het voerde ons door pittoreske dorpjes, langs enorm mooie uitzichten en over eigenlijk best goede wegen. 

Vlak voor Mulhouse stopten we voor de lunch. Midden in het bos bij zo'n inham in de weg tussen 2 bochten in. Terwijl wij aan ons stokbrood stonden te knabbelen genoten we van de serene stilte. Je hoorde de vogeltjes fluiten, de blaadjes ruisen en een klein briesje blies over onze armen. Heel idyllisch. Tot er met een bloedgang een auto de bocht om kwam zeilen. DZJENGNGNGNH! Rukwind, volgende bocht om en we hoorden de vogeltjes weer fluiten, de blaadjes ruisen en een klein briesje blies over onze armen. Heel bizar.

Rond 15.00 uur reden we Zwitserland binnen en leverden we ons over aan de navigatie. Dat was heel fijn want dat gaf mij ook de kans om rond te kijken en foto’s te maken. 

De overgang van van Frankrijk naar Zwitserland was best bijzonder. Van alleen heuvels naar eerst een stuk stad maar daarna alleen maar bergen. Bijzondere gebouwen en huisjes van Heidi hoog in de bergen. Als je goed keek (en met een beetje verbeelding) kon je ze zien. Heidi en Peter, spelend op de groene met bloemetjes bezaaide velden. Jammer dat de lens van ons fototoestel ze niet kon vangen.

De wegen in Zwitserland zijn echt geweldig. Veel tunnels en je hebt nauwelijks door dat je de hoogte ingaat. Alleen mijn oren hadden er erg in maar dat was gelukkig zo opgelost. De tunnels waren ook perfect. Een hoop licht en iedereen reed gewoon rustig achter elkaar aan. Als je de tunnel uitkwam leek het net of je in een nieuwe wereld kwam. Een verscheidenheid van grote en kleine plaatsjes en huisjes die zo tegen een bergwand aangeplakt leken te zijn. Grote meren en brede rivieren. Het was jammer dat er zoveel regen viel want ik weet zeker dat het qua kleuren met een zonnetje nog mooier is. Aan de andere kant was het heel bijzonder om te zien hoe het water de bergen afstroomde. Op sommige plekken donderde het over eerder gevormde paden echt naar beneden. Een beetje waterval is er niks bij! De bergen waren imponerend. Hoog (joh!) en met wel 20 tinten grauw. Daarachter een grijze regenlucht en je favoriete legpuzzel voor je ergste vijand is klaar. Maar zó mooi om te zien! Af en toe brak er een flauw zonnetje door waardoor vooral de huizen mooi oplichten. En ook de open plekken in het bos werden goed zichtbaar. Gelukkig moeten we ook nog een keer terug en kunnen we er opnieuw van genieten. 

Maar zover is het nog niet. Nadat we Italië  bereikt hadden gingen we op zoek naar een slaapplek. Na 10 uur reizen was het genoeg voor de eerste dag. In Lomazzo was er een plekje voor ons in de herberg. Snel wat eten en naar bed. Vrijdag reizen we via de toeristische tolweg naar Spoleto!