Hoe het niet moet...

In de 14 weken die ik nu oud ben, ben ik al heel wat wijzer geworden. Zo weet ik ondertussen hoe ik op de leuning van de bank moet springen en hoe ik het snelste boven op de stoel kom. Dat gaat allemaal heel erg goed. Maar er zijn ook een aantal dingetjes die ik nog niet zo goed weet. Zo kan ik wel in de gordijnen klimmen, maar eruit is echt een ander verhaal. Gelukkig is er altijd wel iemand die me komt helpen. Dan zeggen ze: "Foei Saar! Dat mag niet.". Volgens mij bedoelen ze daarmee dat ik echt moet leren om ook zelf naar beneden te komen. 
Een tijdje geleden hielp ik met het afhalen van de was. Toen ik de knijpers los had, gleed ik weg en probeerde ik me aan de handdoek vast te pakken. Helaas zaten daar geen knijpers aan en zat ik zó, hups, op de grond. De foto's zijn niet zo scherp, maar ik moet ze echt met je delen!

De volgende dag deed ik tikkertje met Guus. Na een paar rondjes door de kamer was ik hem weer. Guus dacht slim te zijn door op de stoel onder de tafel te gaan liggen. Gelukkig zag ik hem (die staart!!) en ik klom zachtjes op de stoel achter hem. Doordat hij de kamer in keek, zag hij mij niet. Ik sloop zachtjes naar voren en wilde hem op zijn rug springen. Wilde, ja. Want onder de tafel was een balkje en, je raad het al, daar hing ik opeens overheen. Met mijn achterpoten raakte ik nog net de stoel maar mijn voorpoten bungelden in het luchtledige... En Guus ging er natuurlijk vandoor, verdorie!                                             

Nu met het warme weer zijn Guus en ik heel graag buiten. Maar met die warmte zoek ik ook wel wat verkoeling. Daarom heb ik een favoriet plekje gevonden; onder de hortensia, in het randje van  de vijver. Ze hebben zich al mottig gezocht naar me! Leuk joh! Gisteren was ik er weer gaan liggen. Maar met dat beetje wind in de tuin, gingen de grassprieten heen en weer. En omdat ik heel nieuwsgierig ben sprong ik erop af.Althans, dat probeerde ik.  Maar aan die rottige hortensias zat een tak waar een zijtak vanaf gebroken was. En laat ik daar nu net aan blijven hangen met mijn tuigje! En lachen joh, die mensen! Natúúrlijk moest er een foto van gemaakt worden voordat ik gered werd. Gelukkig ook  een beetje bewogen, daar zorg ik dan wel weer voor. Grrrr.  

Maar het is wel vermoeiend hoor, al dat gespeel en al dat ontdekken. Daarom liggen Guus en ik graag in de krabpaal te slapen. Gisteren mocht Guus boven liggen en ging ik een plankje lager. Het kon me allemaal niet zoveel meer schelen. Ik was zó moe!
Na een poosje draaide ik me om. Hallelujah! Dat is link! In mijn slaap was het plankje gekrompen en ik viel er bijna vanaf! Gelukkig stond één van die mensen vlak bij me om me op te vangen, anders had ik zo op mijn rug op de grond gelegen.    

Vandaag was het minder warm dan gisteren. Guus en ik hebben weer heerlijk buiten gespeeld. Vooral boompje klimmen is erg leuk. In de tuin staat een afgezaagde vlinderstruik en die is geweldig om in te klimmen. Het is ook een toverstruik. Ik ga er aan de kant van de struik op en aan de andere kant er weer af. En dan heeft de struik getoverd want opeens is mijn lijntje een stuk korter geworden! Gelukkig heb ik goede stembanden en kan ik heel hard mauwen. Ze noemen me ook weleens mevrouw Stemband. Is dat een compliment?? Dat ga ik nog uitzoeken. Maar tot nu toe is het zo dat als ik maar mauw, ze heel snel komen om me te helpen. Nadat ik vandaag voor de zoveelste keer de toverstruik had geprobeerd, noemde iemand me een domme gans. Hallo! Gans?? Wie is er nou dom, ik ben toch zeker een poes?? Voor de duidelijkheid heb ik nog maar een keer gemauwd.
Nadat ik een tukje had gedaan op mijn favoriete plekje, lag ik om me heen te kijken. Opeens zag ik in mijn ooghoek iets bewegen en daar dook ik natuurlijk op af. Yes! Spelen! Maar wat er toen gebeurde??? Opeens zakte ik door de grond en met een hoop gespartel en gemiauw klom ik weer terug in het randje. He-le-maal nat. Drijfnat! Alleen mijn hoofd was nog droog.

Volgens het vrouwtje stonk ik een uur in de wind naar vijverwater en moest ik meteen in bad. Lieve help, dat is nog erger! Ze had een emmer gepakt en daar datzelfde spul ingedaan waar ik net uit was gekomen. Alleen was dit doorzichtig en dat andere groen. Alsof ik nog niet nat genoeg was! Ik heb gesparteld dat het een lieve lust was en de hele keuken was drijfnat! Ha! Ik zal je krijgen!! Maar ze moest er alleen maar om lachen. Daarna pakte ze een handdoek en wikkelde mij daarin. Voorzichtig begon ze me af te drogen. Dat was wel heel erg lekker. Ik begon meteen weer te spinnen. Nadat ze me helemaal opgewarmd en afgedroogd had, ben ik weer in de krabpaal geklommen. Voor mij even geen buitenavonturen meer. Het was genoeg voor vandaag.    

Dikke miauw-kus, 

Saar                                                                                                                 

PS. Het vrouwtje gaat nog uitzoeken hoe het komt dat sommige foto's gedraaid in het verhaal terecht komen, terwijl ze toch goed om in het album staan... Daar is ze nog wel even mee bezig, denk ik zo! Miauw!!